KONAKSPOR VE NİKFER’İN FUTBOLUNA CAN KATANLAR

Nice çocuklar doğmuş, büyümüş ve top oynamıştır Nikfer’de. Çünkü henüz elektrikler dahi yokken, Geriz futbol sahasının maden çakıllı kumlu ve taşlı zemini Nikfer’deki gençlerin ayaklarını yaralar içinde bırakırken ve sahanın yönü henüz dağa doğruyken, Nikfer’de gençler için yapacak başka bir şey yoktu.

Kaleci Sivri abi ekmek yoluna henüz Alman kapılarına gitmemişti.

Demir savunma Yahya abi maçlara gelmek için bazen araç bulamaz taa Çağırgan’dan yaya maçlara gelirdi.

Deplasmana gitmek için ceplerden çıkarılan harçlıklarla ekmek domates yiyerek maçlara çıkılır, zorlu Cankurtaran etabı ağır makinalarla iki saate yakın bir yolculuktan sonra Denizlispor’un toprak sahasına ulaşılırdı.

O günler sağ çizgide Yusuf Akyol topla buluşup atağa kalktığı anda kaptan Mehmet Bala golün sevincini erkenden başlatırdı.

Zira forvette her türlü tekme ve engele karşın bir türlü devrilmeyen santraf Erol Kabakçı kanatlardan gelen bu toplarla kalecilerin büyük düşmanlığını kazanmış bir oyuncuydu. Tabi golcülüğü nedeniyle. Maçtan sonra el sıkmayı erdem bilen bu değerli topçularımızı o dönem futbol oynamış hemen herkes tanırdı.

Hala düşünürüm, bu isimler iyi bir takıma gitmiş olsalardı, ne olurdu? Çünkü o 80’li yıllar, yani aklım erip futbol topuna vurmaya başladığım yıllar bu kadro idolüm olmuş, onları seyrederek büyümüştüm.

Sonra çok zaman geçti. Yusuf abi aramızdan çok erken ayrıldı. Konakspor’un o muhteşem başarılarını görseydi mutluluktan uçardı eminim. 2002 Ekim’inde aramızdan ayrıldığında ben futbolda antrenörlük çağına düşmüş, Denizli’ye ve kasabamın takımı Konakspor’a yeni dönmüştüm.

Konakspor’da birinci kümede şampiyon olup ikinci yılda da Süper Lig’te terfi maçlarına gittiğimizde amatör ruhun ve futbolda kollektif çalışmanın ne denli güzel bir duygu olduğunu yaşadım. O yıl üçüncü lig terfi maçı için Muğla’ya Erol abinin minibüsüyle giderken, Saraç Ahmet takımın malzemecisi, yöneticisi, futbolcusu ve heyecanı bitmez bir seyircisi olarak bir çok işi bir arada yürütmüştü.

Elendiğimizde en çok da üzülen eminim Ahmet Akyol olmuştur.

İşte o günlerden itibaren Konakspor denince sahada Ahmet Akyol, tribünde Erol Kabakçı akla gelir. Bu değerli futbol adamları her daim Konaksporun yanında, içinde olmuş, yüreklerindeki tüm heyecanı sadece Konakspor için kullanmışlardı.

Onların küçük Nikferli hayatlarında büyük seçenekler, coşkulu mutluluklar olamamıştır belki. Ama 2012 yılında Erol abi, bir yıl sonra da Ahmet Akyol aramızdan ansızın ve bir sürü yaşanmamışlıklar bırakarak ayrıldıklarında tüm bizler çok üzüldük. Hayatın adaletsiz döngüsüne, erken olan her ölüme isyan ettik, ediyoruz da.

Ama bu değerli üç abimizin de anılarını var etmek, ruhlarını futbol sahalarında yaşatmak, üstümüze bir ödev gidi yapışıp kalmadı mı? İşte bu evimizin ödevini yapmak için onlara yine futboldan el sallamak, adlarını saygı ve sevgiyle anmak istedik.

Bu gerekçeyle NİKADOS olarak Nikfer’de ücretsiz futbol okulu açtık ve okul çocuklarına bu eğitimden geçirerek Nikferspor altyapısına sahip çıkalım dedik. Yeni Yusuflar, Erollar ve Ahmetler yetiştirmek için.

Ayrıca daha önce Konaksporu terletmiş futbolcu, yönetici, seyirci kim varsa 15 haziran Pazar günü Nikfer Stadı’nda buluşalım, yeniden sahaya çıkalım ve ruhu genç yaşlılar da olsak bir gösteri maçı yapalım, futbolun o doyumsuz tadını  alalım dedik.

Yaşamak, yaşatmak ve unutulmuşluğa karşı çıkmak için. Bu etkinliğe bir çok dostumuz destek de oldu. O dostlarla birlikte, Ufuk Reklam’a, Niferspor’a ve değerli başkanı Hasan Sarpay’a, Konakspor’a, Nikfer ve Barzalılar Derneği’ne, Avrupa Nikferliler Derneği’ne, Tavas Kaymakamlığı ve Tavas Belediyesi nezdinde sayın Ali bey ve Turan Veli başkana ve elbette organizasyon sorumlusu olan NİKADOS’a  teşekkür ederiz. Yine kollektif bir çalışmanın ve yine vefakar duyguların erinci ile tüm emeği geçenlerle, tüm Konakspor ve Nikferspor sevenleriyle, Yusuf, Erol ve Ahmet abi’ye tekrar selamlıyorum.