EMEĞİN BAYRAMINDA EMEKÇİYE ZULÜM

Daha önceki idman boykotunda da yazmıştım, yineliyorum. Futbolcuların emeklerinin karşılığını istemesinden daha doğal bir hak olamaz.
Bunun için iş bırakma eylemi yapmaları da normaldir. Maalesef memlekette sendikalaşma anormal karşılandığı için olsa gerek, bu tür durumlar pek çokları için ‘ters’ geliyor olabilir.

**

Çalışan, üreten ve elbette özveride bulunan futbolcuların haklarının tamamen ödenmesi gerekir. Bu durum için ya da ortaya koydukları yaptırımlar için futbolcuları suçlamak kimseye fayda sağlamaz.

Bu kulüp gelecek yıllarda da ayakta kalacaktır, üstelik bu futbolcular olmadan. Başka oyunculara kapılarını açarken, o kapıdan içeri koşarak gireceklerini sanıyorsanız yanılırsınız. Ödeme düzensizlikleri yaşandıkça Denizlispor; futbolunun sonuna gelmiş yetersiz sporcularla, beceriksiz gençlerin öbekleştiği bir yer olur o kadar.
Kaliteli isimleri bu çatı altında göremezsiniz…

**

Nerede yanlış yapılıyor? Tek bir nedeni yok. Bu duruma gelinmesi pek çok hatanın üst üste yapılması, ya da yıllar içinde süregelmesi kaynaklı. Fakat tamamından yönetici taifesi sorumlu.

Son yıllarda çok sık kongreler ve başkan değişiklikleri yaşandı. Gelen her yönetim içinde bulunulan şartları üç aşağı beş yukarı biliyordu. Tüm bu koşulları biliyor olmanıza rağmen o göreve talip oluyorsanız, kongre üyeleri de gereğini yapacağınıza olan inancıyla size destek olmuştur. O gereği yapılmalıdır.

**

Kaynaklarımız bağlı, gelirlerimiz düzensiz, yeni kaynaklar oluşturmak zor, yerel yönetimlerin desteği şart gibi mazeretler bu realitenin dışındadır.
Her ne olursa olsun, oynayan oyuncuların ücretleri ödenmeliydi… Primleri ödenmeliydi…

**

Yeri geldiğinde bu oyuncuların büyük fedakarlıklar, özveriler gösterdiğini söylüyor, dillendiriyorsunuz… Bu özverinin ve fedakarlığın karşılığı bu mu olmalıydı?
Üç gün sonra tatile çıkacak, uzun zamandır görmediği ailelerine, dostlarına kavuşacak bu insanların hiç olmazsa bir yolluklarının olması gerekmez mi… Yanlış anlaşılmasın… Bir sadaka değil, ‘hak’tır talep edilen.

**

Önümüzdeki yıl takımın iskeletini korumaktan bahsediliyor. İskeleti korumaktan daha önemli olan güveni korumak bence… O güven kayboluyor. Bu insanları artık takımda tutmanın biraz zor olacağı kesin.
Pek çok oyuncunun gitmek istediği söyleniyor. Bir kısmının alacakları için federasyona müracaat ettiği, boşa çıkmak istediği konuşuluyor. Bir kısmı zaten kiralık. Gelecek sezon tekrar takımda görev almak ister mi bilmiyorum. Şampiyonluk parolası ortaya koyan bir kulübün, daha önceki sezonu ağız tadı ile bitirmeden yeni sezona nasıl başlayacağı ise kuşkulu…

**

Hikaye Hoca Nasrettin’in fıkralarına dönsün istemiyorum. Koşullar karşısında herkesin haklı olduğu yönler var kabul ediyorum. Yöneticilerin kaynak temini konusunda sıkıntı yaşadıklarını anlayabiliyorum. Eski yöneticilerin ciddi gelir kaynaklarını, kendi alacakları karşılığı haczettiği ve kulübe henüz o kaynaklardan bir kuruş katkı gelmediğini herkes biliyor.
Ama kulüp borçlarının önemli bölümünü yönetici alacaklarının oluşturduğunu, yani yöneticilerin verdikleri paraları geri aldığını hatırlatmamda fayda var.
Diyeceksiniz ki ee… Zaten durum da bu… Her yönetim en az katkı ile ama daha çok beklenti ile bu işi yürütmeye çalışıyor. Yıllar içinde harcanan kaynakların bir sezonda kullanıldığını düşünün, iki kez şampiyon olurduk.
Ama işin kolayına kaçmak varken ve sizden önce herkes kolaya kaçmışken siz neden aynı yolu izlemeyesiniz? Yerel yönetimlere yaslanmak bu işi çözer…

**

Bizim büyükşehir başkanı Osman Zolan anladığım kadarıyla süründürmeyi seviyor. Ne öldürüyor ne de ölmesine müsaade ediyor. Şimdilik ‘canlı kalmak’ gibi bir durum bu… Kendince onun da haklı olduğu yönler vardır…

İstese tüm bu sorunları tek seferde çözer ama o parça parça, acı ve eziyet çeke çeke sorun çözmeyi seviyor sanırım…
Bir konuda ise hakkını teslim etmek lazım: Verdiği paraları geri almayan tek kişi odur…

**

Yazı da bir kaosa doğru sürükleniyor. Denizlispor’a benzedi… Daha fazla kafanızı karıştırmadan kesiyorum… Emeğe saygısı olan herkesin bayramı kutlu olsun…