BU ŞEHİR KİMSENİN OYUNCAĞI DEĞİL

Son 10 yıldır düşmemek için mücadele eden bir takımın taraftarı olmaktan bıktım. Biliyorum ki; bu şehirde benim gibi düşünenlerin sayısı bir hayli fazla. Stattaki seyirci sayısı da bunun göstergesidir. Bu statta yer bulunamadığı için dışarıda kalan seyircinin olduğu dönemleri de biliyoruz biz.

Nerede o günler…

Biz de şampiyon adayı bir takımımız olsun istiyoruz artık. Haydi önceleri borç harç edebiyatı yapılıyordu, bunu anlayış ile karşılıyorduk. Artık diğer takımların borçlarını öğrendikçe bizim takımın borcu devede kulak bile değil, sadece tüy.

Bence o zaman ile oluşan fark, futbol ekonomisinin bu kadar büyümesidir.  Artık futbol bir sevda değil, rant kapısı oldu. Futbol da din-iman para. Parayı veren düdüğü çalıyor. Ne kadar prim o kadar puan…

Son 3-5 yılı göz önüne alırsak; her yıl son maçlarda kümede kalıyoruz. Hakikaten futboldan ve takımdan soğuduk. Birilerinin oyuncağı durumundayız. Birileri para kazanacak diye bu şehir ızdırap çekmemeli. Ne zaman bu maçı alırsak işimiz çok kolaylaşır dediğimiz maçlara bakın hep kaybettik. İçerde veya dışarıda, büyük takım veya küçük takım fark etmiyor bu…

Bu hafta oynan Balıkesir maçı da bunlardan biri. Eğer galip gelseydik bu takım matematiksel olmasa da ligde kaldı denilebilirdi. Ya da çok rahatlamış olacaktı. Ama maçı kaybettik. Kazanmak için de zerre çaba yoktu. Takımın şimdiden ligde kaldığı belli olduğunda çeşmenin suyunun kesileceğini bilenler adeta maçı kaybettiler. Bir hafta önce Ankaragücü’ne karşı oynanan oyun ile Balıkesir maçında oynanan oyunu birileri analiz etsin. Bu maçın neden kaybedildiği net görünüyor.

Bu takım ligde kalır veya düşer. Ama önce bu zihniyeti temizlemek lazım.

Bu şehir kimsenin oyuncağı değil.