BU İNSANLARA ÇOK ŞEY BORÇLUYUZ

Kızılcabölükspor camiası, yönetimiyle, teknik ekibiyle, futbolcusuyla ve elbette taraftarı ile sezon başında hedefini 2. Lig olarak açıklamıştı.

Sezon içinde bu amaçlarını doğrudan gerçekleştirecek fırsatlar da buldular. Grupta büyük bütçeli Utaş Uşakspor ile kafa kafaya mücadele eden tek takımdı bir dönem. Özellikle ligin ilk yarısında doğrudan çıkmak için önemli adımlar attı.

Fakat devre arası gelip çattığında en önde koşan bu neferlerin yalnız oldukları bir kez daha ortaya çıktı. Her zaman yalnızdılar ama bu sezon biraz daha fazla hissedildi.

Gruptaki diğer takımlar takır takır transferlerini yapıp kadrolarını güçlendirirken onlar her zamanki gibi ‘bütçelerinin’ azizliğine uğradı.

Şampiyonluğa giden yolda iyi transferlerle takımı güçlendirmek seçeneği şöyle dursun daha yüksek bedellerle oyuncularına gelen teklifler karşısında çaresizdiler.

Bir futbol takımı için alışagelmiş süreç onlar için tam tersi işledi. Takımın devre arasında güçlenmesi gerekirken daha da zayıfladı. Buna karşın ayakta kalmayı başardılar.

***

Bir kaç sezondur profesyonel ligde aynı yönetim ve aynı teknik ekiple mücadele ediyorlar.

Buraya kadar gelen her futbolcularını parlattılar, önlerini açtılar. Hep fedakarlık yaptılar ama karşılığında bir takdiri bile çok gördü koca şehir onlara.

Ne de olsa yeniden amatöre düşecek diye beklendi hep. Denizli’nin futbol camiası, o kelli felli adamlar bile bir gün olsun ‘nasılsınız’ diye sormadı onlara..

Maç oynadıkları stat ve idman yaptıkları saha sorunu bir türlü bitmedi.

Varlığında hep Denizli Büyükşehir Belediyespor’un gölgesinde kaldı. Oysaki istikrar ve başarı hikayeleri yazıyordu.

Kentteki amatör kulüp federasyonu dahi gerekli ehemmiyeti hissettirmedi.

Futbolcu transferlerinde dışlandılar. Ne Denizlispor’dan bir destek gördüler bu konuda ne de yüksek bütçelerle lig yarışlarındaki Denizli Büyükşehir Belediyespor’dan…

Hatta talip oldukları futbolculara talip olundu. Ya da Denizlispor’daki futbolculara ‘git orada oyna piş’ bile denmedi.

Bana sorarsanız Gençlik Hizmeleri ve Spor İl Müdürlüğü ile de iyi ilişkileri olamadı.

Kızılcabölük sahasının dezavantajlarını defalarca anlattılar. Maçlarını Denizil’de oynamak istediklerini defalarca söylediler. İstediler, saha verilmedi.

Türkiye kupası maçlarında süperlig takımlarına karşı bile ‘git kendi sentetik sahanda oyna’ dediler. Federasyon araya girdi de maçlarını Atatürk Stadı’nda anca oynadılar.

Bal ligi takımlarına milyon liralar harcayan şehir onlara bir desteği, bir forma reklamını bile çok gördü.

Oysa ki Kızılcabölükspor’un olduğu lige çıkabilmek için sadece geçen sezonda iki milyon liranın üzerinde bütçe yapan takımlar oldu. Düşünün ki bu bütçe neredeyse Kızılcabölükspor’unki ile aynı.

Denizli Büyükşehir Belediyesi de görmezden geldi Kızılcabölükspor’u… Her yıl ligden düşmeme mücadelesi veren Denizlispor’a destek oldular ama her yıl play-off oynayan zirve yarışı yapan Kızılcabölükspor’un elinden tutmadılar.

Denizlispor’a primler dağıtırken bir kez olsun akıllarına gelmedi Kızılcabölükspor… Ve futbolcular ‘Biz bu şehrin takımı değil miyiz?’ diye sorduklarında başkan Osman Duran’a, başını öne eğip verecek cevap bulamadı.

Şampiyonluğa giden takımın elinden bir kez olsun tutmadılar, bir kez olsun sıvazlamadılar sırtlarını…

***

Kaç sezondur kısıtlı kadrolarla harikalar yaratan bir teknik ekip var. Hasan Şermet önderliğinde… Serkan Görgeç, Ali Müslim ve Seyfettin Kurtulmuş günlerini gecelerini bu takıma ayırdılar… Denizli dışında her zaman takdir gördüler ama kendi şehirlerinde öksüz gibi oldular… Yaptıkları büyük işler küçümsendi, başarıları yok sayıldı.

Bu şehir onları yok saysa da aslında onlara çok şey borçlu.

***

Türkiye liglerinde normal sezonlar sona erdi. Samsunspor, Gaziantepspor, Manisaspor gibi devler küme düştü. Mersin İdmanyurdu, Karşıyaka, Bucaspor gibi devler amatöre düştü.

O şehirler şimdi anlayacaklar kaybettikleri değerlerin büyüklüğünü… Biz ise hala eski tekdüzeliğimizle ‘hiçbir başarıyı cezasız bırakmama’ ilkesinden taviz vermeyerek yok saymaya devam edeceğiz Kızılcabölükspor’u…

Eminim ki, 2. Lig’e yükselse bundan memnun olmayacak insanlar var bu şehirde…

***

Onun için sevgili futbolcu kardeşlerim…

Bu nedenledir ki sevgili kaptan Ramazan…

Cihan, Kaan, Ali Helvacı, Mustafa, Taygun, Ethem, Sedat…

Onun için İlyas, Tayfun, Samet, Gökhan…

Bu güne kadar nasıl geldiniz ise bundan sonra da yalnızsınız… Sadece birbirinize olan güveniniz, sadakatiniz ve elbette inanmışlığınızla Sultanbeyli karşısındasınız.

Cuma günü aslanlar gibi savaşacağınıza ve tur vizesini buradan alacağınıza inanıyorum.

Ama şunu bilin ki, hiçbir skor, hiçbir kupa, hiçbir maç sizin alın terinizden, emeğinizden değerli değil.

Başınızı kaldırın…

Kupanızı kaldırın…

Bir kent için daha büyük utanç olamaz…